Tradycji stało się zadość

Już tradycyjnie od lat środowiska twórcze, kluby literackie, ludzie pióra i osoby niepełnosprawne spotykają się na Integracyjnej Wigilii Literackiej, której początki sięgają świątecznego kolędowania u Klemensa Grzesika w borowickim „Hotturze”. Ostatnimi czasy wygląda to w ten sposób, iż poranek następuje mżysty i nikt nie spodziewa się poprawy pogody, i gdy przyjazd do jagniątkowskiej przystani twórczej przebiega podobnie, to już w trakcie łamania się opłatkiem za oknami zaczyna sypać śnieg tak dużymi płatami, że po zakończeniu kolędnicy grzęzną w białym puchu.

XII Karkonoską Integracyjną Wigilię Literacką 4 grudnia o godz. 12, 30 w Muzeum Miejskim "Dom Gerharta Hauptmanna" w Jagniątkowie otworzył dyrektor, Łukasz Kwietnicki. Powitał uroczyście zastępcę prezydenta miasta Jeleniej Góry - Piotra Paczóskiego; przewodniczącą Komisji Oświaty i Wychowania - Annę Ragiel; członków Stowarzyszenia W Cieniu Lipy Czarnoleskiej; autorkę wielu książek dla dzieci - Marię Nienartowicz, która w tym roku otrzymała honorową odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”; młodzież z Warsztatów Terapii Zajęciowej przy TWK OT Jelenia Góra przy ulicy Kiepury, która przyjechała z opiekunką Danutą Józefowicz-Heyduk i pozostałych gości.

W sali kominkowej pełnomocnik Stowarzyszenia W Cieniu Lipy Czarnoleskiej Janina Lozer, podziękowała dyrektorowi za wieloletnią opiekę, jaką muzeum otacza ludzi kultury, podkreśliła dorobek stowarzyszenia oraz przypomniała, że stowarzyszenie powstało jako idea łączenia osób samotnych i niepełnosprawnych poprzez słowo i literaturę. Następnie głosiła turniej poetycki inspirowany ideą przebaczenia, Ksiądz Krzysztof Kowalczyk z Kościoła Rzymskokatolickiego Pw. św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Jeleniej Górze, skierowawszy do zebranych bożonarodzeniowe przesłanie, o wartość rodziny i miłości, która w tak ważnym dniu łączy jej członków, przełamał się opłatkiem.

Uczestniczący w wigilii zastępca prezydenta Piotr Paczóski, z uwagą wsłuchiwał się w prezentowane wiersze w turnieju poetyckim. Następnie pogratulował artystom weny twórczej, osiągania zamierzeń i złożył zebranym serdeczne życzenia świąteczne.
Danuta Mysłek obdarowała przybyłych gości almanachem stowarzyszenia „Dekada kwitnących lip” wydanym w zeszłym roku z okazji jubileuszu dziesięciolecia.

Na zakończenie spotkania przy wigilijnym stole dyrektor muzeum, Łukasz Kwietnicki zaprosił gości na wernisaż jubileuszowej wystawy fotografii Janusza Moniatowicza „Kilkadziesiąt fotografii”, która została przygotowana wraz z Karkonoskim Oddziałem Związku Polskich Artystów Fotografików i czynna jest do 28 lutego 2018 r. Artysta zainicjował w Polsce wiele wydarzeń o charakterze wystawienniczym i plenerowym, szczególnie na terenie pogranicza polsko-czesko-słowackiego. Prowadzi wykłady dla profesjonalistów oraz zapraszany jest jako konsultant projektów dotyczących historii i technik fotograficznych.

Jury w składzie Janina Lozer, Krystyna Pawłowska, Maria Nienartowicz przyznało:

I miejsce, w całości dla wszystkich uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej przy ulicy Kiepury w Jeleniej Górze,
II miejsce, Izabeli Rochnowskiej za wiersz - „Wybaczenie”,
III miejsce, Agacie Czopor i Hubertowi Horbowskiemu za wiersz - „Wybaczam”,
Ponadto jury przyznano trzy wyróżnienia:
I miejsce, Monice Orman,
II miejsce, Danucie Józefowicz-Heyduk,
II miejsce, Maryli Pastor,

Izabela Rochnowska

Wybaczyć

Ile krzywdy doznajemy w życiu
wyrządzonej przez
słowa okrutne
zawiedzione zaufanie
zdeptane szlachetne uczucia
niesprawiedliwość
niewdzięczność.
Jak trudno zagoić zadaną ranę.
Jakże długo ona boli.
Niełatwo ukoić żal i ból.
A jednak…
Gdy sprawca naszych łez
prosi o darowanie mu winy,
przyjmijmy wyciągniętą dłoń.
A wtedy cierń wbity w nasze serce
będzie ranił mniej boleśnie.
Łatwiej bowiem jest wybaczać
niż o wybaczenie prosić

Agata Czopor i Hubert Horbowski

Wybaczam

  Niech serce twe więcej nie płacze,
niech dusza ucieczki nie szuka.
Wiesz przecież, że ja ci wybaczę;
wybaczyć - niewielka to sztuka.

    Wystarczy nam chwila zadumy
i szczerej do bólu rozmowy,
byś błąd swój potrafił zrozumieć.
Czy jesteś już na to gotowy?

  Wybaczam, bo kocham i wierzę,
że w sercu zagoi się rana…
Usiądźmy, by spożyć wieczerzę
świąteczną - tu w Domu Hauptmanna.