Jan Owczarek i Zbigniew Herbert

Sobota 21 kwietnia Bolnośląska Biblioteka Publiczna

W sobotę dnia 21 kwietnia 2018 r wśród wielu ciekawych spotkań, wystaw i wykładów dobrze zapisało się spotkanie z Janem Owczarkiem, poetą i wykładowcą literatury z Jeleniej Góry. Temat określiła Biblioteka, którą rezprezentowała Pani Katarzyna Zborowska. Oto on: Dlaczego klasycy? O poezji Zbigniewa Herberta. Po spotkaniu z Janem Owczarkiem ogłoszono wyniki konkursu Młody Poeta Dolnego Śląska i wręczono nagrody. Gratulujemy laureatom.

Wracając do Herberta, chcę przypomnieć, że 27 października ub. roku posłowie przyjęli uchwałę ustanawiającą rok 2018 Rokiem  Zbigniew Herberta. 28 lipca 2018 roku minie 20 lat od śmierci poety. Poprzednio rok Herberta był w 2008. Ciekawe, kto z nas dożyje do 2028 roku?
Jan Owczarek, mając przed sobą bardzo zróżnicowaną wiekowo publiczność, od dzieci po seniorów, zdołał zainteresować jednych i drugich. Przedstawił życie Poety, ubarwiając opowieść zabawnymi epizodami biograficznymi, ale także zdołał w krótkim czasie i unikając zawiłości naukowych, zapoznać nas z istotą twórczości Herberta. Jestem pełna podziwu, bo to było trudne zadanie. Dał dowód doskonałej znajomości tematu, zresztą, jak się okazało w rozmowie, jego biblioteka dzieł Mistrza jest większa niż ta w Bibliotece Dolnośląskiej.

Jak napisano w uchwale o ogłoszeniu Roku Herberta:

W epoce kryzysu wartości i głębokiego zwątpienia Zbigniew Herbert zawsze stał po stronie zasad: w sztuce – kanonu piękna, hierarchii i rzemiosła, w życiu – kodeksów etycznych, jasno odróżniających pojęcia dobra i zła. Był uosobieniem wierności – samemu sobie i słowu.

Utalentowany, inteligentny, wykształcony i nieprzejednany. Taki był Zbigniew Herbert. Pan Jan Owczarek podkreślał, że „dzielność moralna” pełniła naczelną rolę w Jego filozofii etyki. Po więcej informacji odsyłam do internetu, do bibliotek.

Nie zdążyłam zanotować wierszy, czytanych na spotkaniu przez prelegenta. Mam w zamian moje ulubione cytaty, które znajdziecie poniżej:

Nazwanie rzeczy i spraw ludzkich prowadzi do ich zrozumienia i osądu. Zwłaszcza po chaosie pojęć – poezja musi podjąć po ostatniej wojnie, po potopie kłamstw, trud odbudowy moralnej świata, przez odbudowę wartości słowa. Musimy na nowo oddzielić zło od dobra, światło od ciemności. (…) Słowo (…) musi powrócić do macierzystego portu – do znaczenia.
Źródło: Od słowa ciemnego chroń nas…

Wydaje mi się błędem niedocenianie poczucia humoru Poety. Oto trzy cytaty, które Was zaskoczą:

Nie rozumiem, jak można pisać wiersze o księżycu. Jest tłusty i niechlujny. Dłubie w nosie kominów. Jego ulubione zajęcie to włazić pod łóżka i wąchać buty.
Źródło: Księżyc

Pan Bóg kiedy budował świat
marszczył czoło
obliczał obliczał obliczał
dlatego świat jest doskonały
i nie można w nim mieszkać
Źródło: W pracowni

A zakopać cara ze złotym tronem – żal.
Źródło: Bajka ruska