Wiersze Barbary Szczęsnej

Barbara Szczęsna, autorka wierszy, z których kilka prezentujemy poniżej, boryka się z trudnym losem, poświęca się dla najbliższych, ale w tej "słodkiej niewoli" znajduje chwile, najczęściej nocą, by pisać i malować. Jest to jej późny debiut. Polecamy. I podziwiamy.

Dam Ci

Dam ci tyle miłości, ile byś chciała brać.
Otworzę okno, by wpadło powietrze ,byś mogła lekko spać.
Usiądę na łóżeczku twoim, popatrzę na ciebie jak śpisz.
Okryję ciebie kochana ,żebyś nie zmarzła mi.
Kiedy ranek nastanie, zrobię Ci śniadanie, nazbieram kwiatków- bławatków przyniosę do łóżka ci.
Powiem - dzień dobry - jak ci się śpi?
Pięknie jest dzisiaj z rana popatrz moja kochana
Ty uśmiechając się przytulisz mocno mnie.

Siostry dwie

Nienawiść z miłością to siostry dwie,
nienawidzą a zarazem kochają się.
To zima ze śniegiem ośnieżonym drzewem
i mrozem z roztopionym lodem.
To wiosna ranek budzący sie razem z ptaszkami
i słońcem wschodzącym i zachodzącym za naszymi polami.
I lato gorące z rozgrzanym do czerwoności słońcem a zarazem - blednące
To jesień muskana wiatrem i deszczem związana podmuchem i szelestem.
To morze wzburzone w straszną głębię zmienione a zarazem uśpione.
To niebo zachmurzone grzmotami i błyskawicami przeniknione a za chwilę rozjaśnione.
To prawda - prawdziwie szczera.
To fałsz i kłamstwo co od środka zżera.
To łzy spływające po twarzy i uśmiech z rozbrajającym wzrokiem.
To zabieranie a zarazem dawanie co ci bardzo trzeba.

Dla Mateuszka

Mateuszek senny jest, krótki oddech ma
Kręci główką, mruży oczka, niecierpliwy jest
Siadam przy nim, czuje mnie i zapada w mocny sen.
Gdy się ruszę, on się budzi i już kręci się
Patrzy za mną, gdzie ja jestem obserwuje mnie.

Myśli – nie idź babciu moja,
Nie zostawiaj mnie.
Weź w swą rękę moje rączki
I pogłaszcz je.
Masuj rączki, nóżki moje,
Niech rozluźnią się
Weź na ręce, na kolana
I obejmij mocno mnie.
Przytul mocno i bądź przy mnie,
Kochaj zawsze mnie
Opowiedz bajeczki, zaśpiewaj piosneczki
I ukochaj mnie.

Idą święta

Idą święta, idą.
Śniegu napadało.
Zrobiło się mroźno i biało.
Choinka ubrana,
Pachnie świeżym chlebem
I zapachem drzewek.
Stół przygotowany
Upieczono mięsa.

Goście się zebrali
Dookoła stołu
Opłatkiem się połamali
Życzenia poskładali
Kolędy zaśpiewali
Za jedzenie się zabrali.
Jak się ponajadali
Rozeszli się do domów
I spać się poukładali.

Tęsknota

Przeszła nocka jedna, druga,
a ja bardzo tęsknię.
Księżycu mój drogi,
gdzie jest moje szczęście?

Tęsknię za nim
Mocno i gorąco.
Przyjdź i przytul mnie
– mój miły,
Weź mnie w ramiona,
Jestem spragniona
Przytul mnie do serca.
Daj kwiaty z kobierca

Pragnę miły
Twej miłości
dotyku Twego.
Twoich silnych ramion,
spojrzenia szczerego.
Twojej opieki,
Uśmiechu Twojego.