10 wierszy nadesłanych przez Magdalenę Dustagheer

Wiara

Mówiłeś- wiara- początek działania

Uwierz w cud a wszystko będzie możliwe

Nie umiem wierzyć- mówiłam

Starałam się ale...

Ta droga była śliska

Podobna do lodowiska

Czasami wyrzeźbiona od łez

Kamienista, mokra

Nie mogłam iść

Raniłam stopy

Upadałam na ziemię

Zwątpienie

zasłaniało mi ręką oczy

I czarna plama wlewała we mnie

napój słodkokwaśny

Później zasypiałam a we śnie

było jak w baśni

o Królowej Śniegu

Ktoś okrutny

uniósł mnie wysoko nad ziemią

I upuścił jak lustro

Rozbiłam się na tysiące kawałków

Ale ty

przyszedłeś

I złożyłeś mnie w całość

Dałeś mi miłość

Dzięki której uwierzyłam

 Diament

Męska zimna dłoń

przemierza drogę

namiętności

wyczuwa największe

Szczyty rozkoszy

zna szyfr kobiecego sejfu

gładkość skóry

zapach perfum

smak ambrozji ust

Czasami

włamuje się bez trudu

do czystego domu

aby rozbić cenny kryształ

Niszczy słonia z porcelany

Kradnie diament

który miał być ofiarowany

temu jedynemu

                                   Kwiat

Ten kwiat

nieskalanie czysty

ukryty w gablocie

nie tknięty piórem

ani pędzlem artsty

Ten kwiat

jest cennym łupem

nie odzyskasz go nigdy

ktoś go dotknął, zerwał,

zniszczył

A taki rzadki okaz...

Ten kwiat

zalany krwią purpury

boleści i rozkoszy

zgasł na amen

Nikt go nie podniesie

bo wsiąkł w ziemię

Ten kwiat nie ochrzczony

pięknym imieniem

był tylko chwastem

Z liliowej bieli

w płomień zaklęty

ten kwiat ścięty

ten kwiat przeklęty!

Dwa wiatry

Dwa wiatry ciągną mnie za ręce

jeden nazywa się Busko drugi- Kielce

Choć nie mam nic, mam tak wiele

życie jest moim nauczycielem

Trzeba znieczulić serce i umysł

lecz w jaki sposób stać się maszyną?

powiedz mi proszę jaki masz pomysł

by zniszczyć uczucia które w nas płyną

Dwa wiatry ciągną mnie za ręce

jeden nazywa sięBusko, drugi-Kielce

Wystarczy jedno twoje zdanie

Zostanę tam gdzie chcesz, kochanie

Trzeba udusić wszystkie wspomnienia

Trzeba pogrzebać wszystkie pamiątki

Utopi je kamienna ziemia

pozostawiając po nich szczątki

Dwa wiatry ciągną mnie za ręce

jeden nazywa się Busko, drugi-Kielce

Dwa wiatry a ty- jedyny

uczucia czy maszyny?

Brudna  kobieta

Nikogo nie kocha z utęsknieniem

Nikogo nie odrzuca z namiętnością

Uwodzi błyszczącym spojrzeniem

i swoją dziką nagością

Obiecuje, że nigdy nie skrzywdzi

Językiem okręca szyję

I chociaż cierpienia widzi

świadomość zła w sobie kryje

I chociaż pachnie jaśminem

i chociaż ma gładkie nogi

śmierdzi zdradą i winem

ma anielskie oczy

i diabelskie rogi

Gdy ziemia zmiesza się z wodą

natychmiast staje się błotem

widzisz cudną urodę

Pieścisz brudną kobietę

A kiedy oczyścisz rzekę

z trujących śmieci i toksyn

będziesz wspaniałym człowiekiem

a ona w zwierciadło się zmieni

Nowe istnienie

Najpierw

trzeba mocno odrzucić

żeby wróciła odnowiona

czysta jak prześcieradło

czekające

na pierwsze kochanie

Muszą się wykrwawić

wspomnienia

Musi przyjść refleksja

i wzajemny sygnał

Dwie skały

mogą złączyć się

na oceanie łez

jeżeli nie zabije nas

czas

obojętność

I milczenie

Nadejdzie noc

nowego istnienia

Twój cień

dotknie mojego cienia

Uwolni z więzienia

ogień naszych serc

Niebo

Niebo-lustro duszy

czasem pełne wzruszeń

Obmyte rosą poranka

Patrzysz

podążając w ślad za nim

Jesteś spokojna

tak jak niebo

po burzy

Niebo jak morze

lazurowe, zimne

prognozowane

Niebo

to kurtyna

czekająca

na zmartwychwstanie

Dotyk

Dotknij moich rąk

twoimi rękoma

ogrzej mnie

w swoich ciepłych

ramionach

Twoje dłonie

szepczą rozkosznie

błądzą w moich włosach

i jedwagiu szat

Dotknij moich ust

twoimi ustami

niech rozkwitną

w pocałunkach

jak pąki dzikich róż

Twoje usta

stulone wnieśmiałości

pragną moich warg

pragną mej miłości

Pejzaż

Widzę pejzaż naszej miłości

wielką zieloną bramę serc

czekającą na swoich gości

otwartą szeroko na oścież

Wszystko wiruje w szaleństwie

Wiatr kołysze smukłe ciało brzozy

W dzikim leśnym królestwie

leżymy złączeni, nadzy

Kochamy się przy wysokim drzewie

na prześcieradle ze złotych mchów

przy muzyce świerszczy, przy ptaków śpiewie

zasypiamy i budzimy się znów

A gdy wstaje ranek

i jak dziecko biega boso

napełnia kwiaty słodką rosą

I słońcem suszy nasze ubranie

A gdy wieczór nastaje

rozkosz budzi się od nowa

kusząco pachnie rajem

żywica po mnie spływa

Skrapia moje różowe pośladki

nabrzmiałe od warg

soczyste brzoskwinie

nasycone czerwienią

sterczące sutki

A dzika róża w której miód płynie

rozkwita, otwiera

delikatne płatki

Czy to jest grzech karmić ciało i duszę

dzikością zmysłów, miłosnym nektarem?

Grzechem jest martwa, brudna natura

co ślepo wdziera się w serca i w skórę

Czekająca Królewna Śnieżka

Siedzę na twoim różanym łóżku

czekając z nadzieją, że

świeca nie zgaśnie przed północą

otworzysz drzwi i ujrzysz mnie

Jestem samotna jak gitara

niedotykana i niepieszczona

A moje serce jak ta struna

mocno napięte w milczeniu kona

A księżyc jest fałszywym aniołem

partnerem mojej cichej nadziei

czasem przynosi mi ukojenie

czasem wielkie zmartwienie

Niebo jest mroźne i bardzo sine

jak moje usta ciepła spragnione

a kiedy wrócisz do swego łóżka

będzie w nim spała królewna Śnieżka