SNY NIEOSTROŻNE

najpierw obudziłem się w środku nocy

była pierwsza

a może druga

druga scena tego dziwnego snu

w którym się urodziłem żyłem i umarłem

krajobraz wydawał się nienaruszony ale

nieustannie się zmieniał

dom dzieciństwa to rósł to się kurczył

jak skurcz i rozkurcz serca

i jak oddech

pulsowała jasno krucha gwiazda

w moim śnie pierwszym

płynęły jasne rzeki i seledynowe wzgórza

złota manna z nieba i droga mleczna

klaskały w ręce drzewa i śmiały się szczere obłoki

z labiryntu biblioteki uniwersyteckiej wybiegłem

na jasną polanę czytelni w której

czekała już na mnie moja największa niespełniona

miłość

w karkonoskich lasach tężał ryk jeleni

gęstniał na górach jak w dolinach

dojrzewało ziarno

w moim śnie drugim

rzeki toczyły nurt głęboki przejrzysty ale ciemniejszy

pożywne ziarno wierszy niosły barki po ich spokojnej wodzie

nie zmieniały się tylko dzieci

na skroniach gór siwizna śniegu gdy bolesny zegar mego snu

umęczony stawał na kamieniach

gdy obudził mnie wreszcie kwaśny miedziak

jego zaśniedziały smak na moim martwym języku