Rok osła

Czytać, nie czytać? Chwilami jednak jest mi wstyd, że z takim zaciekawieniem czytam tę książkę o zachęcającym podtytule – Anegdoty, opowiadania, podsłuchy. Słynny reżyser i autor w jednej osobie zachęcał właśnie do kupienia tej książki w porannej audycji TVP. Gdy jest pragnienie rozpraszania codziennych smutków, nie trzeba wielu słów zachęty. Pewnie tą moją wypowiedzią też zrobię reklamę Autorowi. A, niech tam!

Książka jest arcypomysłowo skonstruowana, bez starań o zachowanie „kolejności perypetii” usiłuje ukazać miniony Rok Polski na gorąco, który jakimś zbiegiem okoliczności i przeznaczenia został Rokiem Osła.
My, zwykli zjadacze chleba, też w tych kadrach egzystujemy, widziani z okien samochodów czy z jakiegoś wysokiego piętra porządnego hotelu. Nie spotyka się prawie normalnych mężczyzn, a tylko takich, definiowanych tekstem pisanym kredą na parkanach. Kobiety też, oprócz tych nielicznych, powszechnie znanych, mają to swoje najkrótsze IP. Domyślam się, że szanowny Autor wielu wydanych dotychczas książek posiada rozległą kartotekę wszelkich anegdot, podsłuchów i cytatów, a chociażby te z Prousta wspaniale komponują się z nastrojem . Np.: „Czas płynie i powoli powtarzane kłamstwa nabierają cech prawdy”. Doprawdy, jak sam Autor zaznacza, trudno wyłuskać z tego siedmiotomowego dzieła (W poszukiwaniu straconego czasu) myśli aktualne na dziś.

Na serio, pewnie istnieje zarezerwowany stolik w cichej kawiarni, tam się dyskutuje po męsku pod patronatem księdza L., który, być może, został już pozwany na spowiednika do Najwyższej Instancji.

A potem, po przeczytaniu Roku osła, można się zastanowić, ile w nas jest na serio.


Jerzy Gruza Rok osła
Wydawnictwo: ŚWIAT KSIĄŻKI
ISBN: 978-83-247-2531-1
Ilość stron: 336

Wydanie: 2011 r.

Według noty wydawcy:
Żarty, opowiadania i podsłuchy składają się na te zapiski z roku 2010, w których komentarze wydarzeń bieżących łączą się ze wspomnieniami, anegdotami, pomysłami na filmy i dygresjami autora. Jest tu o wałkowaniu Smoleńska i o imieninach Jana.