George Bidwell, moja propozycja

W drodze dobrze mieć książkę w garści. Gdzieś przy przesiadaniu się z pojazdu na pojazd natkniesz się na księgarnię taniej książki, wystarczy się rozejrzeć. Dziś złapałam za trzy złote książkę George’a Bidwella pt. Synowie Pat.

Najpierw o autorze. Nie wiem, czy pamiętacie tego autora, popularnego w latach naszej młodości. Naszej, ludzi dojrzale dorodnych, ukształtowanych. Ja, pamiętając, wybrałam niewielki tomik, wydany ponownie przez katowicką Książnicę w 2006 roku.

George Chandos Bidwell urodził się w  1905 roku w Reading w Anglii, a zmarł  1989 w Warszawie i był brytyjskim pisarzem, specjalizującym się w beletryzowanych biografiach i powieściach historycznych, mieszkającym dużą część życia w Polsce.

W Anglii wiodło mu się tak sobie, choć dostał stanowisko dyrektora British Council w kilku krajach, by w 1946 r. czyli wkrótce po wojnie, objąć stanowisko szefa tej placówki w Warszawie. Była to bardzo szanowana instytucja, dla wielu z nas jedyne miejsce, gdzie można było znaleźć prasę i literaturę światową.

Bidwell po praktyce dziennikarskiej, bankowej i wojskowej był dobrym kierownikiem, podobał się, i jemu się u nas podobało. Spotkał kobietę, w której się zakochał, panią Annę Krystynę Wirszyłło. Po dwóch latach wzięli ślub. Bidwell dostał polskie obywatelstwo i w Polsce stał się pisarzem. W młodości i wiersze płodził, ale w wieku dojrzałym pisał powieści historyczne. Dużo drukował w prasie polskiej. Pisał w swoim ojczystym, angielskim języku, a jego tłumaczką była żona, teraz Anna Bidwell.

Związani byli przez wiele lat z Dolnym Śląskiem. Wraz z dwiema córkami, Sybillą i Krystyną mieszkali przez blisko 10 lat w Przesiece koło Jeleniej Góry. Namówił ich do tej przeprowadzki sam Jarosław Iwaszkiewicz. Na pewno wiele osób pamięta jeszcze Georga Bidwella, bo podobno udzielał się na spotkaniach literackich i w życiu kulturalnym Kotliny Jeleniogórskiej. A czy w Przesiece jest jeszcze ślad po jego Owczym Dworze I?

W 1968 roku rodzina Bidwellów przeniosła się do Nasławic koło Wrocławia. U stóp Ślęży zbudowali Owczy Dwór II. Przypuszczam, że córki studiowały we Wrocławiu. Może ktoś wie lepiej?

W 1972 był powrót do Warszawy.  Tam zmarł w 1989 roku. Muszę poszukać jego autobiografii pt. Ani chwili nudy. Może ktoś z Państwa czytał?

Mimo, że zmarł w Warszawie, został pochowany we Wrocławiu, leży na najbliższym mojego domu cmentarzu, na Osobowicach. Poszukam jego grobu w najbliższym czasie.

Jak widzę we wścibskim Internecie, Sybilla Bidwell jest kierownikiem Katedry Studiów Europejskich we wrocławskim oddziale Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej.

Wracając do lektury, wybrałam książkę „irlandzką”. Akcja dzieje się w drugiej połowie dziewiętnastego stulecia w Irlandii, głównie w hrabstwie Kerry. Wystarczy popatrzeć na okładkę by wyczytać, że Pat (Patrycja) O’Donovan straciła rodzinę w powstaniu przeciwko angielskiemu najeźdźcy, przeżyła dzięki Anglikowi w niej zakochanemu. Uciekli na południe wyspy, gdzie większość mieszkańców żyła z przemytu. Trudne życie, bohaterstwo, poczucie humoru i przywiązanie do tradycji stanowią kanwę powieści, która oczywiście historycznie tak umieszczona musi przynieść wiele tragedii bohaterom, ale kończy się czymś w rodzaju happy endu, czyli służy pokrzepieniu serc.

Irlandia jest nam dość bliska, bo w dzisiejszych czasach każdy prawie ma tam rodzinę. I nieprawdą jest, że nasza świeża emigracja wyrywa się gromadnie do powrotu do Polski. Większość dobrze się tam zadomowiła, wżeniła i znalazła miejsce do życia odpowiadające ich obyczajowości, emocjonalności i potrzebie demonstrowania patriotyzmu. Nie wiem, czy mamy u nas drugą Irlandię, może w Irlandii mamy drugą Polskę?

Nie to jest ważne. W przeczytanej w podróży tej książce historycznej znalazłam wiele podobieństw do polskiej literatury patriotycznej, martyrologicznej. I historia te analogie zapisała, i autor jest spolszczonym Anglikiem. Nie utożsamia się z najeźdźcą, lecz z uciśnionym.

Polecam, polecam, polecam. Nie nudzi.

George Bidwell, Synowie Pat, wyd.  Książnica, seria kieszonkowa, 2006 r.