Filozofia frywolna

Umberto Eco
Filozofia frywolna

z rysunkami autora

Rysunki nie są zbyt frywolne. Jakby ktoś szukał frywolności w tej książce to się rozczaruje. Jest trochę rubaszna, na wesoło ale do frywolności jej daleko. W wielu książkach Eco, np. Baudolino, jest tej frywolności więcej.
"Filozofia frywolna" jest wierszowana, a tłumaczyła Monika Woźniak. Wydało wydawnictwo M z Krakowa w 2004 r.. I mogę już więcej nie dodawać, ale dodam, bo ja tu rządzę.
Krótka historia filozofii wierszem z własnymi ilustracjami na pewno się autorowi udała, nie udało się tłumaczenie pani Monice Woźniak. I akceptacja tego tłumaczenia nie udała się wydawnictwu.
Nie znam języka włoskiego ale przypuszczam, że Eco stosując układ rymowany, nawet prosty w formie, był ironiczny i inteligentny. Pani Woźniak zrobiła mu te rymy nieironiczne i nieinteligentne.

A był taki dobry materiał! Na przykład, czytamy:

„Nie szczędziłeś i twego patrona
w krytyce swojej, zacnego Platona.”

Z trudem i bólem głowy przeczytałam całość, kupiłam przecież za własne pieniądze, dodatkowo jestem fanką Eco. Jedyny fragment fragmentu, jak mówi mój kolega K., który warto zacytować to ten o Heideggerze i  Hoelderlinie.:

„Bo Heidegger, powiem szczerze,
zaprzysiągł z bytem przymierze;
tak jest w nim zakorzeniony,
że chociaż ma różne strony
uciec od niego próbuje,
z powrotem w Dasein ląduje,
więc załamny orzeka,
że byt do śmierci go czeka.
Ale później, zdradzić mogę,
odmienną wybiera drogę
i niespodziewanie się wspina
ku ideom Hoelderlina,
od snów egzystencjalizmu
przechodząc do mistycyzmu.
I odtąd jest tylko w stanie
grać w „bogów nazywanie”.

Ja jestem za tym, by każdy pisał książki, bardzo mi się to podoba. Niech jednak rozdają je za darmo, bo nie każda praca ma wartość.
Za wspinanie się ku ideom Hoelderlina jest 2 zł, nic więcej. Choć pewnie 1 zł z tej sumy należy się Eco.