Tylko trzeba...
Agnieszce Osieckiej.
Taki Dzień jak dzisiaj
we wzory uśmiechów
wybiera z kosza wspomnień
obrazy
teatralnej historii -
niezabudkowej poetki
dwudziestego wieku.
Pisała
tworząc obrazy
śpiewające fotografie
malowała piórkiem
ścieżki miłości
miłosnych westchnień
bez chęci dotknięcia
życiowej mądrości
ważnych rozmów
rodaków.
Celebrując - psotne tęsknoty
o umajaniu kamienistych
ścieżek pośród porozrzucanych
problemogłazów bycia
„dopóki życie trwa”
i muzyka gra
- mówiła
„tylko trzeba mocno
zacisnąć powieki.”
Anna Lechowicz
/z d. Boruta/