Wolność emocjonalna

Najpierw metryczka książki:
Wydawca: Laurum
Wyd. I, premiera 17.09.2010
stron: prawie 500
język oryginału: angielski

Tak reklamuje ją Empik:

"Dr Judith Orloff, autorka bestsellerowych książek, zaprasza cię w cudowną podróż, która prowadzi do poczucia szczęścia i spokoju. W tej podróży nauczysz się panować nad tym, co negatywne, z czym spotykasz się każdego dnia. Choćbyś żył w największym stresie, właśnie nadszedł czas zmian na lepsze. Ty sam możesz wyzwolić się z więzów depresji, gniewu i strachu.
Łącząc odkrycia neurobiologii, medycyny intuicyjnej, psychologii oraz techniki związane z subtelną energią, dr Orloff przedstawia zależności między naszym ciałem, umysłem, duszą i otoczeniem. To pełna poczucia humoru i współczucia książka, z której dowiesz się, jak rozpoznać najpotężniejsze negatywne emocje i jak przemienić je w nadzieję, życzliwość i odwagę."

Najpierw pomyślałam, że nie warto jej czytać, przejrzałam tytuły rozdziałów, które powiedziały mi wszystko. Należy wg dr Orloff dokonać w sobie siedem przemian: pokonać strach (i stać się odważnym), potem kolejno pokonywać frustrację, samotność, lęki i zmartwienia, depresję, zazdrość i zawiść oraz gniew. Gniew zastąpić współczuciem. Skusiłam się jednak i przeczytałam trochę z każdego rozdziału, a na koniec zapoznałam się z bibliografią. Bibliografia mnie zainteresowała, bo autorka, jak zauważyłam w treści, uczy się od wszystkich, od kogo się da: od Dalajlamy, z Biblii, od Junga, Kerouca, ap Dijksterhuisa, Neele Donalda Walscha i od wielu innych. Tym łatwym sposobem daje nam wiele rad, jak żyć szczęśliwie, być spełnionym i się nie "cykać". Mnie się taka sztuka nie udaje, więc się zainteresowałam. Trochę zwątpiłam w skuteczność dobrych rad, gdy przeczytałam o kłopotach autorki z sąsiadami, posiadającym szczekającego głośno psa, który się nie wyłącza, według Pani Judith, ani na chwilę. Tu ją złapałam na nieścisłości, bo raz pisze, że gdy źle rozgrywała sąsiedzką wojnę , to pies szczekał też w nocy, a częściej w opisie sytuacji mówi, że pies szczekał na okrągło.

I jeszcze jedna refleksja - przecież to amerykańska książka, wiec musi być element rzekomej uczciwości - nie jestem lepsza od was, też mam wady. A rady ma takie, jakie my Europejczycy przypisujemy bez zastanowienia amerykańskiej psychologii. W gruncie rzeczy to jest "oczywista oczywistość", że lepiej jest być odważnym, spokojnym, radosnym, współczującym itd. Niż odwrotnie. Pani doktor zaleca zmieniać się usilnie, by osiągnąć taki stan ducha, w którym nie odczuwamy depresji, złości, frustracji, lęków, i znowu itd. Wyobraziłam sobie siebie nieczującą żadnej z tych negatywnych emocji i pomyślałam, że to już nie będę ja. Zmienię się w ideał, w kogoś bez spontaniczności, ciągle się kontrolującego, sztucznego jak lalka Barbi. O, nie! Nie kupię tej książki! Nie chcę udawać, grać, pozować na amerykańskiego szczęśliwca, uszczęśliwiającego innych.

Czy nie wystarczy zmienić się wewnętrznie, jak się uda, w dobrego człowieka, który czasem się wścieknie, zaklnie, huknie, ale szybko mu złość przejdzie, bo jest dobry? I taki zwyczajny? Żaden święty czy ideał?
Czy to nie zdrowsza postawa?

I po co ja sięgam po te amerykańskie poradniki jak żyć, jak się kochać, jak zmienić pracę, jak osiągnąć sukces, jak...?

A czytajcie sobie porady Judith Orloff, jak być wolnym emocjonalnie, czytajcie do woli! I dowiecie się, że wolni emocjonalnie będziecie wtedy, gdy wasze emocje zostaną zmutowane, przykręcone pokrętłem psychoterapii i wyrównane do średniej pozytywnej.