Matka Boża gromniczna
o swoich dzieciach pamięta,
mocą zstępuje na ziemię
w dniu swojego święta.
Wędruje przez wioski,
śniegiem zawiane łąki,
gromnicą odstrasza
atakujące wilki.
Wioski pogrążone we śnie
wszędzie cisza zalega,
czuwa nad ich snem,
swoim płaszczem otula.
Zatroskana Matka
wśród ciemnej nocy
nadsłuchuje czy ktoś
nie wzywa pomocy.
Gdy w naszych sercach mrok,
życiowe drogi poplątamy,
do ciebie Matko o pomoc
ręce wyciągamy.