Dorota Nowicka o jesieni

Dzień dobry!  Jesień to nie tylko pora pięknych i barwnych pejzaży. Opadających z drzew  rudych liści, lasów pełnych dorodnych prawdziwków  i  fioletowych wrzosów. Dogorywających w ogrodach w bladym słońcu  strzępiastych astrów,   złotych słoneczników. Jesień to również czas melancholii, smutku i  tęsknoty a także zadumy nad życiem.  Jego sensem oraz nieuchronnym przemijaniem...·Pozdrawiam.
                                                            
                                                        Dorota Nowicka

KROK PO KROKU

Nawlekam je
Jak korale
Na nitki dni
I nocy
Zbieram je
Cierpliwie
    Dokładnie
        Skwapliwie
Zbieram
Dzień po dniu
Jak paciorki różańca
Po wieczór
Po noc
Od rana
Zbieram je
Jedne złote
Inne szare
Od kołyski
Aż po grób
I chowam
Do szuflady serca
Czekam
Aż stanę się
CZŁOWIEKIEM...
Czas przecieka mi
Przez palce
Nieubłaganie
Liczę
   Odliczam
Krok po kroku
Za rokiem rok
Ale
Czy się czasem
Nie przeliczę?


KORONKOWE WSPOMNIENIA

Dokładam do pieca
Polano
Za polanem
Drewno płonie
Złociście
I węgiel się żarzy
Żar iskier bucha
Jak z piekła brzucha
Kapuśniak się warzy

Gdy tak patrzę
Bezmyślnie
Całkiem niecelowo
Widzę
W tej pieca otchłani
Wszystko

Tam
Moja babcia Alina
Szydełkiem dzierga
Białe serwetki
Kolorowe wspomnienia

W MOIM SERCU POZOSTANĄ

Przeszły beztroskie
Dzieciństwa lata
W kąt poszły
Lalki i misie
Minęły butne
Młodości dni
Do istnienia dziś
Nie przywróci
Ich nikt
Odeszły w niepamięć
Wtorki
Środy
Rzeczy ważne
I nieważne
Odeszli ludzie
Których kochałam
Czas zatarł już
Ich twarze
Lecz w moim sercu
Pozostaną na zawsze

COŚ MI UMKNĘŁO

Coś mi umknęło
Niepostrzeżenie
Między wierszami
Pomiędzy niebem
A ziemią
Coś się zaplatało
W gąszczu poematów

Coś mi uciekło
W siną dal
Schowało się
W zielonym lesie
Wśród szumiących
Jodeł
Coś odeszło
Bezpowrotnie

Coś sie zagubiło
W chmury uleciało
Pękło jak
Mydlana bańka
I nie wróci już
Z moich pięknych
Złotych marzeń
Dziś pozostał
Tylko kurz